Obchodzimy dziś bardzo miłe święto dla wszystkich Mam – Dzień Matki. Sama jestem mamą. To cudowne uczucie wspierać swoje dzieci, a jednocześnie obserwować jak wykorzystują w życiu wszystko to, co udało nam się przez długie lata przekazać. Nikomu nie trzeba tłumaczyć, że Mama jest zawsze kimś wyjątkowym. Była czczona od dawien dawna, w różnych częściach świata, w różnych kulturach i na najrozmaitsze sposoby.
Dlaczego obchodzimy święto matki? Odpowiedź jest oczywista – mama dla każdego z nas jest kimś wyjątkowym. Zazwyczaj jest pierwszym słowem wypowiadanym świadomie przez małe dziecko, pierwszą osobą, do której biegnie, by skryć się przed groźnym dla niego światem.
Mama jest także pierwszym i najbardziej cierpliwym nauczycielem dziecka. Dostrzegł to mistrz Konstanty Ildefons Gałczyński i pięknie wyraził słowami:
„Ona mi pierwsza pokazała księżyc,
I pierwszy śnieg na świerkach,
I pierwszy deszcz.
Byłem wtedy mały jak muszelka,
A czarna suknia matki szumiała jak Morze Czarne”.
Mama jest także najpiękniejsza, najmądrzejsza, najsłodsza. Można mnożyć to „naj”. Jest jedyną, niepowtarzalną istotą, stworzoną do kochania nas bez żadnych warunków i oczekiwań. Jest tą, która kocha nas bez żadnych warunków i oczekiwań. Jest tą, która kocha nas dlatego, że jesteśmy takimi, jakimi jesteśmy.
A ponieważ to Wasz dzień, miłe Mamy, to życzę Wam tego, żeby w gonitwie rożnych spraw, w absorbującej miłości dziecka nie zapominać o sobie. Szczęśliwa mama to dla dziecka prawdziwy skarb. Wszystkiego najlepszego. U. Ramza.
